วนจร, วนจรก หมายถึง [วะนะจอน, วะนะจะรก] น. คนเที่ยวป่า,พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).
น. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).
น. แถบป่า, แถวป่า. (ป., ส.).
น. วิชาว่าด้วยการทํานุบํารุงรักษา และปลูกป่า.
น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
น. ป่าสูง, ป่าดง, ราวป่า, แนวป่า. (ป.).
น. ป่าสงวนที่มีลักษณะธรรมชาติสวยงาม เช่นมีนํ้าตกถํ้า และทางราชการได้เข้าไปปรับปรุงตกแต่งสถานที่ให้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน.
[วะนับปะ] น. ไม้ใหญ่, พญาไม้; ผีเจ้าป่า. (ป. วนปฺปติ;ส. วนสฺปติ).